Dalecka Aleksandra, Przewoźny-Paciorek Adriana, Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców. Komentarz
Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców. Komentarz
Wprowadzenie
Niniejsze opracowanie stanowi praktyczny komentarz do ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Obejmuje wszystkie zmiany komentowanej ustawy i innych powoływanych aktów prawnych, które weszły w życie przed 1 marca 2013 r.
Komentarz porusza zagadnienia związane z problematyką uzyskiwania przez cudzoziemców zezwoleń niezbędnych do skutecznego nabywania przez nich nieruchomości. Mimo znaczącej deregulacji obrotu nieruchomościami ze względu na przystąpienie Polski do Unii Europejskiej ustawa w wielu przypadkach nadal znajduje praktyczne zastosowanie. Należy nadmienić, że nawet dla obywateli i przedsiębiorców unijnych aktualne pozostały ograniczenia dotyczące nabywania gruntów rolnych i leśnych, których obowiązywanie skończy się dopiero 1 maja 2016 r.
Komentowana ustawa reguluje problematykę obrotu nieruchomościami w Polsce z udziałem cudzoziemców. Ma ona charakter reglamentacyjny, wprowadza bowiem ograniczenia o charakterze publicznoprawnym dla cudzoziemców nabywających nieruchomości w Polsce.
Ustawa wprowadza generalną zasadę, według której nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia wydawanego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych - jeżeli sprzeciwu nie wniesie również minister właściwy do spraw rozwoju wsi. Zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych wymaga także nabycie lub objęcie przez cudzoziemca udziałów lub akcji w spółce handlowej z siedzibą na terytorium RP, będącej właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości w Polsce.
Ustawa wprowadza również wiele zwolnień podmiotowych i przedmiotowych, które związane były z obowiązkiem implementacji postanowień traktatu akcesyjnego (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864), a także z obowiązkiem bezpośredniego stosowania w polskim prawodawstwie pierwotnego prawa unijnego.
Celem, który przyświecał Autorkom podczas pracy nad komentarzem, było praktyczne spojrzenie na najczęstsze problemy i zagadnienia związane z cywilnoprawnym obrotem nieruchomościami z udziałem cudzoziemców w Polsce, bez wdawania się w analizę przepisów na tle uprzednio obowiązujących regulacji i bez bliższego przedstawiania poglądów doktryny prawa, jeśli nie mają one bezpośredniego przełożenia na obrót. Nabycie nieruchomości wbrew przepisom ustawy, tj. bez wymaganego zezwolenia, powoduje daleko idące konsekwencje prawne, gdyż jest z mocy prawa nieważne. Zatem znajomość problematyki nabywania nieruchomości przez cudzoziemców, którą Autorki przybliżyły w niniejszym opracowaniu, jest istotna.
POJĘCIE CUDZOZIEMCA
1.
W pierwszej kolejności należy zdefiniować pojęcie „cudzoziemiec” używane na gruncie niniejszej ustawy. Cudzoziemcem jest osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, osoba prawna mająca siedzibę za granicą, nieposiadająca osobowości prawnej spółka mająca siedzibę za granicą, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państw obcych, złożona z osób fizycznych nieposiadających obywatelska polskiego lub osób prawnych mających siedzibę za granicą, jak również osoba prawna i spółka handlowa nieposiadająca osobowości prawnej mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, kontrolowana bezpośrednio lub pośrednio przez wymienione powyżej osoby lub spółki.
Za cudzoziemca uznaje się osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego. Odnośnie do osób fizycznych definicja pojęcia jest zgodna z przyjętą w ustawie z 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 264, poz. 1573 ze zm.). Z art. 2tej ustawy wynika, że cudzoziemcem jest każdy, kto nie posiada...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX