Czech Tomasz, Kredyt konsumencki. Komentarz, wyd. II

Komentarze
Opublikowano: WKP 2018
Stan prawny: 15 września 2017 r.
Autor komentarza:

Kredyt konsumencki. Komentarz, wyd. II

Autor fragmentu:

Przedmowa

W dniu 18.12.2011 r. weszła w życie ustawa o kredycie konsumenckim z 12.05.2011 r., która – z dużym opóźnieniem – implementowała do prawa polskiego dyrektywę 2008/48. Przepisy tej ustawy istotnie zmieniły krajobraz prawny w dziedzinie kredytowania konsumenckiego. Wyodrębniono kilka reżimów normatywnych kredytu konsumenckiego, wprowadzono wiele nowych obowiązków informacyjnych po stronie kredytodawcy na etapie przedkontraktowym, szczegółowo unormowano wymaganą treść dokumentu umowy o kredyt konsumencki, znacząco zmodyfikowano dotychczasową regulację umowy o kredyt wiązany, nałożono na pośredników kredytowych wiele powinności w stosunku do konsumentów.

Przepisy ustawy o kredycie konsumenckim stoją na niskim poziomie legislacyjnym. Przepisy te często są sformułowane wadliwie pod względem językowym, zamieszczone w niewłaściwej części aktu prawnego, wykazują wewnętrzne niespójności, posługują się terminami niejasnymi lub żargonowymi. Co więcej, w wielu przypadkach nieprawidłowo implementują regulacje dyrektywy 2008/48 do naszego porządku prawnego. Dotychczasowe nowelizacje ustawy o kredycie konsumenckim nie przyczyniły się istotnie do usunięcia tych mankamentów, a po części je nawet pogłębiły.

Wskazane okoliczności sprawiają, że w procesie interpretacji przepisów komentowanej ustawy znacząco rośnie rola wykładni funkcjonalnej oraz prounijnej, która – uwzględniając funkcje oraz genezę tych przepisów – pozwala na odkodowanie prawidłowej normy prawnej.

Podstawowym celem niniejszego komentarza jest zidentyfikowanie zagadnień spornych oraz odczytanie – z szerokim wykorzystaniem wykładni funkcjonalnej oraz prounijnej – rzeczywistego znaczenia norm wynikających z przepisów ustawy o kredycie konsumenckim.

W drugim, poszerzonym wydaniu komentarza uwzględniono stan prawny na dzień 15.09.2017 r. (z uwzględnieniem zmian dotyczących art. 7a, 7b i 8 ust. 1, które wchodzą w życie z dniem 22.10.2017 r. – zaznaczonych kursywą).

Autor fragmentu:
Art. 1art(1)Przepis wprowadzający

I.Wprowadzenie do ustawy o kredycie konsumenckim

1.

Ustawa o kredycie konsumenckim implementuje dyrektywę 2008/48.

2.

Podstawowym celem dyrektywy 2008/48 jest ułatwienie powstawania dobrze funkcjonującego wewnętrznego rynku kredytów konsumenckich (pkt 7 preambuły dyrektywy 2008/48). W celu zapewnienia zaufania konsumentów ważne jest, by rynek ten oferował wystarczający poziom ochrony konsumentów (pkt 8 preambuły dyrektywy 2008/48).

3.

Dyrektywa 2008/48 przewiduje – z pewnymi wyjątkami – zasadę harmonizacji zupełnej, zwanej także harmonizacją pełną (zob. art. 22 ust. 1 tej dyrektywy). Zasada ta oznacza, że państwa członkowskie Unii Europejskiej, implementując przepisy dyrektywy 2008/48 do prawa krajowego, nie mogą wprowadzać rozwiązań odmiennych od określonych w tej dyrektywie. Odstępstwa nie mogą być ani mniej, ani bardziej korzystne dla konsumenta.

Zasada harmonizacji zupełnej sprzyja stworzeniu jednolitego rynku kredytów konsumenckich w ramach Unii Europejskiej, zapewniając wszystkim konsumentom wysoki i...

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX