Michnik Agnieszka, Krajowy Rejestr Sądowy. Komentarz

Ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2001 r., wprowadziła do polskiego systemu prawnego Krajowy Rejestr Sądowy, składający się z trzech rejestrów:

W odróżnieniu od rejestrów prowadzonych dotychczas dla podmiotów, które zgodnie z ustawą o KRS podlegają wpisowi do rejestru przedsiębiorców, a także rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej – rejestr ten ma charakter centralny. Obecna regulacja jest także wyrazem dążenia ustawodawcy do ujednolicenia procedury rejestracyjnej i objęcia Krajowym Rejestrem Sądowym jak największej liczby podmiotów, tak, aby rejestracja podmiotów w innych rejestrach stanowiła sytuację wyjątkową, uzasadnioną jedynie bardzo specyficznymi właściwościami określonych podmiotów.

Instytucję nieznaną wcześniej w polskim systemie prawnym, wprowadzoną przez ustawę o KRS – stanowi rejestr dłużników niewypłacalnych, który w swoim założeniu ma służyć wzmocnieniu pewności obrotu prawnego przez stworzenie możliwości uzyskania informacji o sytuacji ekonomicznej ewentualnych kontrahentów.

Ustawa o KRS od czasu jej uchwalenia była wielokrotnie nowelizowana, co w niektórych wypadkach podyktowane było zmianą koncepcji ustawodawcy w zakresie niektórych uregulowań nią objętych, w innych zaś przypadkach – koniecznością dostosowania regulacji do zmieniającego się – w szczególności pod wpływem prawodawstwa unijnego – otoczenia prawnego oraz warunków technicznych związanych przede wszystkim z rozwojem technik teleinformatycznych.