Sierocka Iwona, Komentarz do niektórych przepisów ustawy - Kodeks pracy, [w:] Zbiorowe prawo zatrudnienia. Komentarz

Historia układów zbiorowych pracy sięga XIX w. i wiąże się z rozwojem pracowniczego ruchu zawodowego. Początkowo były one traktowane jako instrument walki robotników o podniesienie lub ujednolicenie stawek płacowych obowiązujących w określonej gałęzi. Ponieważ w porozumieniach tych określano jedynie minimalne stawki płac, określano je mianem umów cennikowych lub taryfowych. Pierwsze tego typu układy podpisano w Anglii dla robotników drukarni (1805 r.) oraz bednarzy (1813 r.). Układy taryfowe po stronie pracowniczej były zawierane nie tylko przez związki zawodowe, ale także przez różnego rodzaju kluby i stowarzyszenia. Szerszy zakres przedmiotowy zyskały układy zbiorowe pracy zawierane w Niemczech. W układzie dla drukarzy z 1873 r., poza kwestią minimalnych płac, uregulowano czas pracy w wymiarze 10 godzin na dobę wraz z 30-minutową przerwą wypoczynkową. Z czasem w układach zbiorowych znalazły się postanowienia dotyczące dopłat za godziny...