Zalasińska Katarzyna (red.), Komentarz do Konwencji dotyczącej środków zmierzających do zakazu i zapobiegania nielegalnemu przywozowi, wywozowi i przenoszeniu własności dóbr kultury, [w:] Konwencje UNESCO w dziedzinie kultury. Komentarz

Na potrzeby konwencji art. 1 definiuje „dobra kultury” (cultural property) jako te obiekty, które ze względów religijnych lub świeckich uznawane są przez każde państwo za mające znaczenie dla archeologii, prehistorii, literatury, sztuki lub nauki i które należą do jednej z kategorii wskazanych w artykule. Podstawowym założeniem konwencji jest przyjęcie, że w stosunkach międzynarodowych kultury poszczególnych narodów mają równe znaczenie, stanowiąc indywidualny wkład we wspólne dziedzictwo ludzkości. W istocie więc każde z państw określa w przepisach prawa wewnętrznego zakres i przedmiot chronionego zasobu. H. Nieć podkreśla wręcz, że art. 1konwencji z 1970 r. daje jedynie złudne wrażenie, iż służy on ujednoliceniu podejścia do przedmiotu ochrony. W rzeczywistości pozostawia państwom-stronom konwencji swobodę decydowania, na jakie obiekty rozciągnięta zostanie ochrona międzynarodowa. Dobór kryteriów określania przedmiotu ochrony, a nie ich nazwa, decyduje o różnicach w...