Dumkiewicz Małgorzata, Kodeks spółek handlowych. Wybór orzecznictwa. Komentarz orzeczniczy

Komentarze
Opublikowano: WK 2015
Stan prawny: 31 października 2014 r.
Autor komentarza:

Kodeks spółek handlowych. Wybór orzecznictwa. Komentarz orzeczniczy

Autor fragmentu:

Przedmowa

Niniejsze opracowanie zawiera zestawienie dorobku orzeczniczego wypracowanego na gruncie przepisów kodeksu spółek handlowych w ciągu ponad 13 lat jego obowiązywania. Tezy przytoczonych orzeczeń stanowią wybór autora, przy czym w większości przypadków zostały one osadzone w szerszym kontekście ich uzasadnień w celu pełniejszego odzwierciedlenia sposobu interpretacji poszczególnych przepisów przez Sąd Najwyższy, sądy powszechne oraz sądy administracyjne. W tych przypadkach, w których Sąd Najwyższy w uchwale udzielał odpowiedzi na pytanie prawne, poza samą treścią tej odpowiedzi przytoczone zostały również tezy z uzasadnienia uchwały.

Z uwagi na to, że niektóre regulacje kodeksu spółek handlowych zostały szczególnie mocno obudowane orzecznictwem, zaistniała potrzeba wyodrębnienia zagadnień prawnych, jakie w ich kontekście budzą największe wątpliwości w praktyce stosowania prawa (dotyczy to m.in. art. 249–252, 299 oraz 422–425 k.s.h.). Ponadto w tych przypadkach, w których co do wykładni określonego przepisu bądź zagadnienia prawnego wyodrębnionego w kontekście danego przepisu wypowiedziały się różne sądy, orzeczenia zostały usystematyzowane według kryterium rodzaju sądów orzekających w następującej kolejności: orzeczenia Sądu Najwyższego, orzeczenia sądów powszechnych oraz orzeczenia sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych. W każdej z tych grup powoływane są one w porządku chronologicznym (od najnowszego do najstarszego), jednakże w tych przypadkach, w których Sąd Najwyższy lub Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w składzie 7 sędziów, tezy uchwał zostały przytoczone w pierwszej kolejności, poza układem chronologicznym. W przypadku tych regulacji, w kwestii wykładni których wypowiedział się Trybunał Konstytucyjny lub Trybunał Sprawiedliwości, tezy stosownych orzeczeń poprzedzają judykaty Sądu Najwyższego.

Komentarze autorskie umieszczone pod orzeczeniami powołanymi do poszczególnych przepisów pełnią funkcję podsumowującą linię orzeczniczą, jaka wyłania się z przytoczonych tez. W tych zaś przypadkach, gdzie wypowiedzi judykatury nie są liczne, a co za tym idzie nie jest możliwe wskazanie dominującego kierunku wykładni, komentarze zawierają krótkie ustosunkowanie się autora do kształtującego się w judykaturze stanowiska. Z uwagi na to, że niniejsze opracowanie ma na celu wyłącznie prezentację orzecznictwa, nie zawiera odesłań do bardzo bogatej literatury przedmiotu, z której szeroko czerpały sądy w swoich uzasadnieniach. Jedynie w nielicznych przypadkach, w których wskazano na opozycyjny do prezentowanego w judykaturze pogląd doktrynalny, w komentarzu znalazły się odesłania do publikacji, w których autorzy szerzej go uzasadniają oraz powołują stosowną literaturę.

dr Małgorzata Dumkiewicz

Lublin, 31 października 2014 r.

Autor fragmentu:
Art. 1art(1), Art. 2art(2)

Wyrok SN z dnia 20 października 2011 r., III CSK 5/11, LEX nr 1084736

1. Regulacja k.s.h., co należy podkreślić, stanowi wyraz realizacji dominującego w polskiej doktrynie prawa cywilnego poglądu, że prawo spółek handlowych jest jedynie wyodrębnioną przedmiotowo częścią jednolitego prawa cywilnego. Normatywnym wyrazem tej koncepcji jurydycznej jest art. 2 k.s.h.

2. Artykuł 2 k.s.h. ujmuje zatem w swej treści dwie zasady, tj. zasadę jedności prawa cywilnego eksponowaną w zdaniu pierwszym przywołanego przepisu oraz zasadę ograniczonej autonomii prawa spółek handlowych w stosunku do prawa cywilnego (art. 2 zd. 2 k.s.h.). Stosowanie przepisów k.c. w odniesieniu do tworzenia, organizacji, funkcjonowania, rozwiązania, łączenia, podziału i przekształcenia spółek handlowych, zgodnie z brzmieniem art. 2 k.s.h., może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji braku uregulowania stosownej kwestii w przepisach k.s.h., a więc wtedy, gdy:

1)

brak jest podstaw do przyjęcia regulacji...

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX