Ereciński Tadeusz (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część Druga. Postępowanie zabezpieczające, wyd. III
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część Druga. Postępowanie zabezpieczające, wyd. III
Słowo wstępne
Po ostatnim wydaniu komentarza do Kodeksu postępowania cywilnego w drugiej połowie 2007 r. nie ustała, niestety, działalność ustawodawcza. Ukazało się w tym okresie ponad trzydzieści Dzienników Ustaw z przepisami w różnym zakresie zmieniającymi Kodeks. Wiele zmian zostało wymuszonych także przez orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, w których pewne rozwiązania kodeksowe, zwłaszcza te nacechowane nadmiernym formalizmem, uznano za sprzeczne z Konstytucją.
Zasadniczo zmieniono regulację międzynarodowego postępowania cywilnego, dodano nowe transgraniczne postępowania europejskie, od 1 stycznia 2010 r. będzie obowiązywać unormowanie elektronicznego postępowania upominawczego.
Nie tylko to uzasadniało jednak potrzebę przygotowania nowego wydania komentarza. Wydawnictwo tworzy serię Wielkich Komentarzy. Spowodowało to konieczność rozbudowania niektórych partii komentarza oraz dostosowania go do nowego układu techniczno-graficznego. Mamy nadzieję, że zmiany te przyczynią się do większej atrakcyjności komentarza i łatwiejszego odszukania potrzebnych Państwu omówień i orzecznictwa.
Zespół autorów wzbogacił się o prof. UW dr hab. Karola Weitza, który na nowo skomentował trudny dział dotyczący wznowienia postępowania, nowe postępowania odrębne oraz uaktualnił przepisy komentowane przez prof. Marię Jędrzejewską.
Wydanie, które oddajemy do rąk Czytelników, uwzględnia stan prawny na 1 sierpnia 2009 r. oraz orzecznictwo i literaturę - w zasadzie - na 1 maja 2009 r.
POJĘCIE SPRAWY CYWILNEJ
1.
Art. 1 zawiera prawną, regulacyjną definicję „sprawy cywilnej” jako przedmiotu sądowego postępowania cywilnego, a więc tego, co jest rozpoznawane (załatwiane) przez sąd w postępowaniu cywilnym. Ustawodawca w sposób wyczerpujący wymienia w treści przepisu rodzaje spraw, które uznaje za „sprawy cywilne”, przy czym posługuje się dwoma odrębnymi kryteriami kwalifikacyjnymi. W związku z tym można rozróżnić sprawy cywilne w znaczeniu materialnym, tj. wynikające ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz z prawa pracy, oraz sprawy cywilne w znaczeniu formalnym, które nie są ze swej istoty sprawami cywilnymi, jednakże uchodzą za takie przez to, że ich rozpoznawanie odbywa się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego (np. sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz niektóre sprawy administracyjne).
Szerszy, autonomiczny zakres ma pojęcie „sprawa” w ujęciu konstytucyjnym. Przez sprawy w znaczeniu określonym w art. 45 ust. 1K...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX