Stańko Marek (red.), Kodeks cywilny. Komentarz do przepisów o współwłasności (z wyłączeniem przepisów prawno-rolnych)

Kodeksowa definicja współwłasności nie rozwiązuje kwestii samej istoty współwłasności. Można jednak wskazać na trzy podstawowe cechy charakteryzujące naturę tego prawa. Są to: jedność przedmiotu, wielość podmiotów oraz niepodzielność wspólnego prawa. Nie możemy mówić o wielości podmiotów własności, jeżeli brak jest wspólnego przedmiotu własności. Z punktu widzenia konstrukcji współwłasności własność musi przysługiwać odrębnym podmiotom prawa. Niepodzielność wspólnego prawa polega na tym, że każdy ze współwłaścicieli ma prawo do całej rzeczy, a nie do jej wyodrębnionej części fizycznej. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje zatem prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych. Współwłasność nie jest samodzielną instytucją prawa, a stosunkiem pochodnym od własności.

Przedmiotem współwłasności jest każda rzecz z osobna (a nie zbiór rzeczy). W praktyce występuje także wspólność innych praw majątkowych, w szczególności wspólność praw rzeczowych...