Koralewski Michał, Znaczenie kary umownej w kontekście konstrukcji aktów notarialnych

Kara umowna stanowi jedną z najczęściej spotykanych klauzul dodatkowych w umowach cywilnoprawnych. Instytucja ta umożliwia stronom precyzyjne określenie nie tylko przesłanek odpowiedzialności dłużnika za niewykonanie, bądź nienależyte wykonania zobowiązania niepieniężnego, ale również ustalić należną wierzycielowi rekompensatę, która to jest niezależna od wysokości faktycznie poniesionej przez niego szkody. Kodeks cywilny umożliwia jednakże dłużnikowi obronę przed karą wygórowaną poprzez żądanie miarkowania jej wysokości.

Zarówno wprowadzenie klauzuli kary umownej, jak również jej treść pozostawione zostały swobodzie stron, z zastrzeżeniem umów zawieranych z udziałem konsumentów, w niektórych bowiem przypadkach zapis o karze umownej może stanowić klauzulę abuzywną.

Kara umowna często zastrzegana jest w umowach przedwstępnych, a także w umowach spółek, co czyni ją instytucją istotną z punktu widzenia konstrukcji aktów notarialnych.

Omawiana instytucja została uregulowana w przepisach art. 483–484 k.c.. Natomiast art. 2 k.s.h. umożliwia stosowanie tej instytucji na gruncie prawa handlowego.