Lasiński-Sulecki Krzysztof, Zakres przedmiotowy zwolnienia usług świadczonych przez niezależne grupy osób – po wyrokach DNB Banka i Aviva

Wykładnia przepisu wprowadzającego zwolnienie usług świadczonych przez niezależne grupy osób (art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej u.p.t.u.) od początku jego obowiązywania stanowiła przedmiot sporów. Niemalże każda przesłanka była pojmowana szerzej przez podatników, a węziej przez organy podatkowe. Niektóre spośród użytych w tym przepisie przesłanek były sformułowane w taki sposób, że dziwić mógłby raczej brak sporów interpretacyjnych niż ich występowanie. W 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości wydał dwa wyroki dotyczące wzorca rzeczonego zwolnienia z art. 132 ust. 1 lit. f dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112 – DNB Banka i Aviva. Nie wydaje się jednak, aby wyroki te rozwiały wątpliwości interpretacyjne. Mogą natomiast posłużyć ustawodawcy do zawężenia zakresu tego zwolnienia w przyszłości.