Rzewuski Maciej, Wyrokowanie na posiedzeniach niejawnych według Tarczy 3.0

Prawo obywatela do sądu, prawo do jawnego rozpoznania jego sprawy i prawo do rozpoznania takiej sprawy w rozsądnym terminie to niektóre z wielu uprawnień chronionych Konstytucją RP, których możliwość realizacji w dobie epidemii COVID-19 została poważnie uszczuplona, a w niektórych przypadkach wyłączona na czas bliżej nieokreślony. Dotychczas obowiązujące przepisy prawa postępowania cywilnego, jak też utrwalone praktyki (zwyczaje) w zakresie funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości nie sprostały zupełnie nowym i nieznanym dotąd wymogom związanym z czasowym ograniczeniem kontaktu fizycznego osób, jakie narzuciła pandemia. Podejmowane przez ustawodawcę kolejne próby zapewnienia obywatelom możliwości realizacji praw wymienionych na wstępie, zdają się nie do końca rozumieć istotę funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Trudno się temu dziwić, skoro zagadnienie to jest wysoce skomplikowane, a przy tym wielowątkowe. Z uwagi na ograniczone ramy komentarza, dalsze rozważania poświęcono próbie oceny rozwiązań zaproponowanych przez ustawodawcę w ramach tzw. Tarczy 3.0.