Krzykowski Artur, Umowne ograniczenia przelewu wierzytelności w prawie konwencyjnym i modelowym

W prezentowanych konwencjach międzynarodowych oraz zasadach prawa modelowego obejmujących problematykę swobody cesji, dostrzeżono konieczność autonomicznego ujęcia wierzytelności pieniężnych i przyjęcia dualistycznej konstrukcji zmiany wierzyciela. Wyraża się to zwłaszcza w skuteczności inter partes umownego zakazu ich przelewu. W przypadku naruszenia takiego pactum, odpowiedzialny ex contractu względem dłużnika będzie wyłącznie zbywca. Okoliczność, że nabywca wiedział o jego istnieniu w chwili cesji jest irrelewantna. Charakter prawny pactum de non cedendo przedstawia się zatem odmiennie aniżeli w prawie polskim, gdzie według dominującego stanowiska doktryny zachowuje ono skuteczność wobec nabywcy bez względu na swoją treść i rodzaj wierzytelności, jakich dotyczy (art. 509 § 1, art. 514 kodeksu cywilnego ). Ujęte w artykule uwagi prawnoporównawcze służą, po pierwsze, wykazaniu konieczności reinterpretacji przepisów kodeksowych, zwłaszcza w odniesieniu do wierzytelności pieniężnych, a po drugie, stanowią impuls dla wprowadzenia konkretnych zmian ustawodawczych de lege ferenda.