Lewandowski Tomasz, Stwierdzenie nieważności decyzji, w oparciu o którą wydano inną przedmiotowo zależną decyzję

Przedstawiony problem ma na celu wyjaśnienie wpływu, jaki wywiera stwierdzenie nieważności decyzji stanowiącej podstawę innej decyzji zależnej. Dotyczy to sytuacji ciągu zdarzeń prawnych, w których jedna decyzja, będąca podstawą wydania ostatecznej decyzji zależnej, została w wyniku stwierdzenia wystąpienia przesłanki określonej w art. 156 k.p.a. usunięta z obrotu prawnego. Zagadnienie prawne dotyczy stosowania art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. Przepis ten statuuje pozytywną przesłankę wznowienia postępowania administracyjnego. Zgodnie z jego brzmieniem postępowanie administracyjne wznawia się w sprawie zakończonej ostateczną decyzją opartą na innej decyzji lub orzeczeniu sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. Przepis ten może rodzić trudności interpretacyjne w związku z tym, że jego treść określona w nieobowiązującym już art. 127 § 1 pkt 7 k.p.a. nie została dostosowana do zmian, jakie wprowadziła ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego. Przepisy noweli kodeksu postępowania administracyjnego z 1980 r. wprowadziły bowiem instytucję prawną stwierdzenia nieważności, w miejsce uchylenia decyzji jako nieważnej. Tymczasem art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. nadal stanowi jedynie o uchyleniu decyzji. Problem sprowadza się do określenia trybu zmiany decyzji zależnej w sytuacji, gdy stwierdzono nieważność decyzji administracyjnej, na podstawie której wydano decyzję zależną.

Analiza zamieszczonego orzecznictwa ma pomóc w uzyskaniu odpowiedzi na pytanie, czy w świetle cytowanych powyżej przepisów stwierdzenie nieważności decyzji, na podstawie której wydano inną decyzję zależną, jest przesłanką stwierdzenia nieważności tej decyzji na gruncie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, czy też stanowi przesłankę wznowienia postępowania na mocy art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a.