Michalak Marcin, Skorygowana cena nabycia

Od 1 stycznia 2009 r. jednostki objęte zakresem podmiotowym ustawy o rachunkowości mają możliwość dokonywania wyceny bilansowej aktywów i zobowiązań finansowych o określonym terminie wymagalności według „nowego” parametru wyceny – skorygowanej ceny nabycia. Parametr ten funkcjonował dotychczas w aktach wykonawczych do ustawy o rachunkowości oraz w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej. Punktem wyjścia dla analizy zagadnień szczegółowych związanych z wyceną instrumentów finansowych według skorygowanej ceny nabycia stało się objaśnienie istoty przedmiotowego parametru wyceny. Na tej podstawie wskazano główne elementy konstrukcyjne skorygowanej ceny nabycia, ilustrując je praktycznymi przykładami. W komentarzu tym przedstawiono szczegółowe zasady, procedury i warunki zastosowania skorygowanej ceny nabycia odnośnie do wyceny określonych kategorii aktywów i zobowiązań finansowych, przy założeniu najczęściej występujących ich charakterystyk. Komentarz ten stanowi rodzaj przewodnika w zakresie wykorzystania skorygowanej ceny nabycia do wyceny określonych pozycji bilansowych w jednostkach podlegających ustawie o rachunkowości.