Ulanowska Mirosława, Rygor natychmiastowej wykonalności

Ustawa z dnia 17 października 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego – dalej k.p.c. – w art. 333–338 określa sytuacje, w jakich nieprawomocnemu wyrokowi może zostać nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Cechą charakterystyczną tej instytucji jest to, iż w zależności od rodzaju wydanego wyroku (np. zaocznego czy z uznania), rodzaju żądania dochodzonego pozwem oraz osoby pozwanego może być on nadany z urzędu, na wniosek bądź w ogóle nie nadany – pomimo wystąpienia przesłanek pozytywnych w tym zakresie.

Niniejsze opracowanie ma na celu przybliżenie charakteru tej instytucji oraz jej wpływu na czynności procesowe w toku rozpoznawania danej sprawy.