Rogoziński Dawid, Przymusowa restrukturyzacja banku a roszczenia frankowiczów

Wszczęcie przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny przymusowego postępowania restrukturyzacyjnego względem dużego banku krajowego, który zaangażowany był w dziesiątki tysięcy sporów sądowych dotyczących ważności umów kredytów waloryzowanych kursem waluty obcej, wzbudziło liczne kontrowersje zarówno wśród pełnomocników, jak i klientów-kredytobiorców. Rzeczywiście decyzja Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wiele zmienia zarówno dla osób, które już zdecydowały się na proces przeciwko bankowi, jak i osób, które dopiero to wydarzenie popycha do przyjrzenia się swojej sytuacji. Chociaż teoretycznie nie zmienia się charakter i rodzaj roszczeń przysługujących konsumentom, to w grę zaczyna wchodzić wiele rozwiązań proceduralnych i nowych okoliczności prawnych, które wymagają dostosowania rozwiązań do indywidualnej sytuacji każdego kredytobiorcy. W przypadku trwających procesów nowa rzeczywistość może zaś wymagać modyfikacji dotychczasowej strategii pod kątem zastosowania środków z jednej strony wciąż jak najlepiej zabezpieczających interesy konsumentów, a z drugiej – dających realne szanse powodzenia i niegenerujących kosztów, których odzyskanie w przyszłości od podmiotu, wobec którego toczy się postępowanie restrukturyzacyjne, będzie mocno wątpliwe.

Celem niniejszego komentarza jest omówienie, w jaki sposób szczegółowe regulacje dotyczące przymusowego postępowania restrukturyzacyjnego wpływają (zarówno z formalnoprawnego, jak i faktycznego punktu widzenia) na sytuację wierzycieli-kredytobiorców, których łączy z podmiotem w restrukturyzacji umowa kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej. Autor przedstawia również wskazówki co do tego, jakie instrumenty będą w tej sytuacji najbardziej efektywne, gdy chodzi o zabezpieczenie interesów wierzycieli, z uwzględnieniem sytuacji prawnej i faktycznej, w jakiej znaleźli się oni wobec wszczęcia procedury przymusowej restrukturyzacji banku oraz z podziałem wedle kryterium ich osobistej sytuacji związanej z aktualną fazą wykonywania umowy kredytu. W końcu, w komentarzu znajdują się spostrzeżenia dotyczące kolizji przepisów dyrektywy 93/13/EWG (o nieuczciwych warunkach w umowach konsumenckich) z dyrektywą 2014/59/UE (o przymusowej restrukturyzacji), które mogą wymagać – zdaniem autora – skierowania pytań prejudycjalnych do Trybunału Sprawiedliwości UE.