Ratajszczak Artur, Niedozwolone klauzule umowne w umowach deweloperskich

Zgodnie z art. 385¹ § 1 k.c., postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Wprowadzenie ww. uregulowań (wraz z przepisami art. 385², 385³ k.c.), stanowi realizację zobowiązań Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z art. 68 i 69 Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi i jest implementacją postanowień dyrektywy Rady 93/13/EWG o nieuczciwych warunkach w umowach konsumenckich. Są to przepisy zakazujące stosowania w umowach konsumenckich postanowień skrajnie nieuczciwych wobec konsumenta, które nie zostały z nim wyraźnie uzgodnione (tzw. niedozwolone postanowienia umowne). Oceny, czy postanowienie umowne jest niedozwolone dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy (uchwała Sądu Najwyższego z 20 czerwca 2018 r. III CZP 29/17). Wydarzenia mające miejsce po zawarciu umowy nie mają wpływu na ocenę abuzywności postanowień umowy.