Mańkowska Beata, Istota i znaczenie superwizji w pracy socjalnej

Niniejszy tekst stanowi uzasadnienie wagi superwizji jako metody systemowego doskonalenia zawodowego pracowników pomocy społecznej. Podstawą prawną dla tak postawionej tezy jest art. 121a ustawy z 12.03.2004 r. o pomocy społecznej – dalej u.p.s. – oraz rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 2.12.2016 r. w sprawie superwizji pracy socjalnej, kreślące celowość tegoż przedsięwzięcia, mającego służyć ochronie zdrowia psychicznego, w tym przeciwdziałaniu wypaleniu zawodowemu osób zatrudnionych poprzez rozwój kompetencji zawodowych, rozumienie i pokonywanie własnych trudności w relacjach międzyludzkich oraz doświadczanie wsparcia w jego informacyjnym, instrumentalnym, oceniającym i emocjonalnym wymiarze. Podstawowa siła tkwiąca w superwizji zdaje się polegać na tym, że poddając własną pracę oglądowi i analizie, pracownik podtrzymuje, a częściej nawet odzyskuje zachwiany obiektywizm w relacjach zawodowych, co pozwala tym samym zachować profesjonalne i etyczno-moralne standardy postępowania, tak ważne w świadczeniu pomocy osobom potrzebującym. Zatem przybliżenie istoty superwizji, zobrazowanie jej przebiegu oraz podstawowych zjawisk stanowiących przedmiot analiz zdaje się uzasadnione i interesujące dla każdego, kto chciałby w niej konstruktywnie uczestniczyć, i stanowi cel niniejszego komentarza.