Mikołajczak Michał, Egzekucja wyroku zobowiązującego do złożenia i publikacji oświadczenia o przeproszeniu za naruszenie dóbr osobistych

Zgodnie z art. 24 ustawy z 23.04.1964 r. – Kodeks cywilny ten, czyje dobro zostało zagrożone, może żądać m.in., aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, a w szczególności aby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.

Złożenie oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie stanowi środek moralnego zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z naruszenia dóbr osobistych i może polegać np. na odwołaniu wcześniejszych zarzutów, na sprostowaniu nieprawdziwych informacji lub na przeproszeniu pokrzywdzonego. Treść i forma (w tym sposób i miejsce publikacji) oświadczenia mają prowadzić do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych.

W orzecznictwie sądowym przeproszenie traktuje się jako najbardziej właściwą formę uzyskania przez osobę poszkodowaną rzeczywistej i odpowiedniej satysfakcji prawnej i moralnej, adekwatnej do istoty naruszenia, przejawiającego się w uszczerbku w sferze psychicznej człowieka.