Kamieński Grzegorz, Doręczenia w procedurze cywilnej po zmianach

Instytucja doręczeń w procedurze cywilnej została przez ustawodawcę sformalizowana ze względu na to, że rygoryzm formalny doręczeń stanowi gwarancję prawidłowego toku postępowania. Uregulowania odnoszące się do doręczeń mają charakter obligatoryjny, a więc wyłączona jest swobodna dyspozycja stron w zakresie sposobu doręczania pism sądowych. W orzecznictwie wskazuje się, że nie można uznać doręczenia za skutecznie dokonane, jeżeli nie nastąpiło według reguł przewidzianych w art. 131 i n. k.p.c. (postanowienie SN z 2.08.2007 r., V CSK 155/07, LEX nr 485892). Powyższe oznacza, że przepisy procedury cywilnej regulujące czynność doręczenia mają charakter przepisów iuris cogentis, a zatem ich stosowanie nie jest zależne od woli adresata normy prawnej.

W ostatnich latach regulacje odnoszące się do doręczeń były wielokrotnie zmieniane. Również nowelizacja ustawy procesowej z 9.03.2023 r. wprowadziła zmiany w powyższym zakresie; które weszły w życie 1.07.2023 r. Zasadna jest więc analiza aktualnych rozwiązań prawnych w odniesieniu do instytucji doręczeń.