Stefański Ryszard A., Zasada ograniczonego zaufania z art. 177 k.k..Glosa do wyroku SN z dnia 17 czerwca 1999 r., IV KKN 740/98
Zasada ograniczonego zaufania z art. 177 k.k..Glosa do wyroku SN z dnia 17 czerwca 1999 r., IV KKN 740/98
W glosowanym wyroku Sąd Najwyższy dokonał wykładni zakresu podmiotowego zasady ograniczonego zaufania i uczynił to w sposób zasługujący na aprobatę. Prawidłowo, aczkolwiek nie wprost, wskazał, że utrata zaufania do innego uczestnika ruchu drogowego ze względu na jego cechy osobiste dotyczy wyłącznie jego i nie może odnosić się do innych użytkowników drogi. Mogłoby się wydawać, że ta wypowiedź nie ma większego znaczenia, gdyż z treści art. 4 p.r.d. wyraźnie wynika, w jakiej sytuacji i w stosunku do kogo uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze jest obowiązana stracić zaufanie do innego uczestnika i kierować się do niego pełną nieufnością, niemniej w dotychczasowych judykatach i w literaturze nie zajmowano się kwestią odpowiedzialności za wypadek drogowy osoby, która winna zastosować się do zasady ograniczonego zaufania w sytuacji, gdy jego ofiarą została osoba, której zachowanie lub cechy osobiste nie spowodowało uruchomienia tej zasady.
Ustosunkowanie się do glosowanej...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX