Kiełbowski Maciej, Zarzuty wobec uzasadnienia wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego. Glosa do uchwały NSA z dnia 15 lutego 2010 r., II FPS 8/09

Komentowane orzeczenie, zapadłe w wyniku rozpoznania wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego o podjęcie uchwały abstrakcyjnej, wydaje się przesądzać niejednolite w doktrynie i orzecznictwie podejście do zastosowania art. 141 § 4 p.p.s.a. i możliwości uczynienia z tego przepisu samodzielnej podstawy kasacyjnej w rozumieniu przepisu art. 174 pkt 2 p.p.s.a. O złożonej problematyce podstaw kasacyjnych niech świadczy chociażby fakt, że w celu ujednolicenia orzecznictwa na tym tle NSA podjął pierwszą uchwałę w pełnym składzie , która to jednakże uchwała również nie spotkała się z pełną jednomyślnością i tożsamym przyjęciem zarówno wśród składu sądzącego (zob. cztery sporządzone do uchwały pełnego składu NSA votum separatum), jak i w doktrynie . Jednocześnie, w mojej ocenie, komentowana tutaj uchwała Izby Finansowej NSA wskazuje zasadniczo na trzy zagadnienia, które wymagają szerszego odniesienia się do nich: