Bartosiewicz Adam, Wyłudzenie zwrotu podatku VAT. Glosa do postanowienia SN z dnia 1 marca 2004 r., V KK 248/03

Kierunek rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego jest trafny. Jednak jego uzasadnienie wymaga dodatkowego komentarza, i to z co najmniej dwóch powodów.

Po pierwsze, w samej tezie glosowanego orzeczenia znalazło się twierdzenie, które nazbyt wąsko definiuje zachowanie sprawy przestępstwa (wykroczenia) skarbowego polegającego na wyłudzeniu nienależnego zwrotu podatku. Należy zatem skorygować nieco pole kryminalizacji wyznaczone w przepisach art. 76 k.k.s. Nie bez znaczenia jest także fakt, że w uzasadnieniu orzeczenia widać wyraźnie brak pewnej "wprawy" sądu w posługiwaniu się terminologią podatkową. Może to w znaczący sposób osłabiać siłę i wymowę argumentacji zawartej w uzasadnieniu. Należy zatem w tym zakresie nieco wesprzeć sąd.

Po drugiezaś, absolutnie nie można się zgodzić z jednym z twierdzeń zawartych w uzasadnieniu. Miało ono - jak się zdaje - wzmacniać argumentację uzasadnienia. Nie dość jednak, że jest to wzmocnienie wątpliwe, to jeszcze twierdzenie powyższe może powodować poważne...