Gierszewski Wojciech, Wspólnotowy znak towarowy. Glosa do wyroku SN z dnia 11 lutego 2015 r., I CSK 50/14

1) Sąd rozpatrujący sprawę o naruszenie prawa do znaku towarowego zobowiązany jest do zbadania przesłanki ryzyka wprowadzenia w błąd odbiorców, również w stosunku do towarów/usług, które nie są rzeczywiście używane przez uprawnionego, w takim jednak przypadku, co do zasady wyłączona jest możliwość naruszenia prawa do znaku towarowego.

2) Brak rzeczywistego używania znaku towarowego jest istotną okolicznością, badaną w ramach przesłanki ryzyka wprowadzenia w błąd odbiorców w każdym czasie.

3) Przedłużający się brak rzeczywistego używania znaku towarowego (przed upływem 5 letniego terminu umożliwiającego stwierdzenie wygaśnięcia prawa) może stanowić podstawę do unieważnienia prawa w oparciu o „złą wiarę”.