Kobes Paweł, Przesłanka podwójnej karalności czynu. Glosa do wyroku TS z dnia 11 stycznia 2017 r., C-289/15
Przesłanka podwójnej karalności czynu. Glosa do wyroku TS z dnia 11 stycznia 2017 r., C-289/15
1.Wprowadzenie
Istotą komentowanego orzeczenia jest wykładnia przepisu art. 7 ust. 3 decyzji ramowej Rady 2008/909/WSiSW z 27.11.2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE L 327, s. 27) – dalej decyzja ramowa 2008/909, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z 26.02.2009 r. zmieniającą decyzje ramowe 2002/584/WSiSW, 2005/214/WSiSW, 2006/783/WSiSW, 2008/909/WSiSW oraz 2008/947/WSiSW i tym samym wzmacniającą prawa procesowe osób oraz ułatwiającą stosowanie zasady wzajemnego uznawania do orzeczeń wydanych pod nieobecność danej osoby na rozprawie (Dz.Urz. UE L 81, s. 24). Precyzyjniej rzecz ujmując, Trybunał poprzez analizę wskazanego przepisu musiał określić kryteria warunków koniecznych spełnienia przesłanki podwójnej karalności czynu, co ściśle wiąże się z kwestią wykonania europejskiego nakazu aresztowania.
2.Stan faktyczny i rozstrzygnięcie sprawy przez TS
Na obywatela...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX