Zawłocki Robert, Prawo karne - mienie zagrożone zajęciem jako jedno ze znamion przestępstwa z art. 300 § 2 k.k. Glosa do wyroku SN z dnia 17 listopada 2011 r., V KK 226/11

Wskazane orzeczenie, a w szczególności jego naczelna teza, zasadniczo zasługuje na aprobatę. Wydaje się jednak, iż wymaga ona istotnego uzupełnienia i przywołania określonych założeń. Tylko wtedy bowiem można uznać ją za trafną (zasadną w świetle obowiązujących przepisów i zgodną z ustalonym stanem faktycznym).

Przepis określający przestępstwo tzw. egzekucyjnego niezaspokojenia wierzyciela z art. 300 § 2 k.k. już od początku swego obowiązywania wywoływał kontrowersje dwojakiej natury. W pierwszej kolejności były one związane z właściwym określeniem, a właściwie znaczeniem jego przedmiotu ochrony. Co prawda nikt nie kwestionuje tego, iż przepis ten chroni obrót gospodarczy, co wynika wprost z tytułu rozdziału XXXVI k.k. Jednakże w doktrynie oraz w orzecznictwie zdaje się przeważać nietrafny pogląd, iż okoliczność ta ma dla wykładni przepisu art. 300 § 2 k.k. drugorzędne znaczenie . Taka interpretacja dopuszcza możliwość stosowania wymienionego przepisu w sytuacjach, kiedy dłużnik i...