Iwańska Barbara, Prawo dostępu do informacji, prawo udziału oraz prawo dostępu do sądu gwarancją efektywnej ochrony prawnej w sprawach z zakresu ochrony środowiska. Glosa do wyroku TS z dnia 15 stycznia 2013 r., C-416/10

Wyrok w sprawie Križan jest kolejnym wyrokiem, w którym Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako TS) dokonał wykładni przepisów unijnego prawa ochrony środowiska, które gwarantują społeczeństwu uprawnienia o charakterze proceduralnym: prawo dostępu do informacji o środowisku i jego ochronie, prawo udziału w sprawach ochrony środowiska oraz prawo dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Uczynił to w świetle i przy uwzględnieniu odnośnych przepisów Konwencji z Aarhus , do których powinno być „«właściwie dopasowane» prawo Unii” , podkreślając tym samym ten aspekt wewnątrzunijnych konsekwencji przystąpienia Unii do Konwencji z Aarhus . W sprawie Križan TS konkretyzuje zakres uprawnień zainteresowanej społeczności w ramach przyznanego im w dyrektywie 96/61/WE prawa udziału w procedurze decyzyjnej (art. 15) oraz prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości (art. 15a), kształtuje również unijny standard ochrony prawnej w sprawach ochrony środowiska, której specyfika przejawia się w tym, że nie służy ona „z reguły indywidualnym interesom skarżących, lecz także lub nawet wyłącznie interesowi ogólnemu” . Dlatego TS dokonuje wykładni art. 15 i art. 15a dyrektywy 96/61/WE w nawiązaniu do kryterium skutecznego wykonywania praw nadanych w ramach porządku prawnego Unii oraz ochrony środowiska jako dobra wspólnego .