Niemiec Wioletta, Prawidłowe doręczenie pisma procesowego. Glosa do wyroku SN z dnia 26 września 2012 r., V KK 297/12

Teza glosowanego judykatu wydaje się trafna, a jej uzasadnienie przekonuje do przyjęcia proponowanego rozwiązania na tle dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz stanowiska prezentowanego przez doktrynę. Jej uzasadnienie nie nasuwa zastrzeżeń natury prawnoprocesowej zarówno w świetle art. 132 § 2 k.p.k., jak i rozporządzeń wykonawczych Ministra Sprawiedliwości. Budzi jednak pewne wątpliwości natury aksjologicznej.

Teza postawiona przez Sąd Najwyższy dotyczy skuteczności doręczenia pisma procesowego; wywieść można z niej następujące reguły. Pierwszą, polegającą na tym, że warunkiem prawidłowości, a tym samym skuteczności doręczenia pisma jest tylko strona formalna. Z przepisu art. 132 § 2k.p.k. wynikają dwie formy doręczenia pośredniego o charakterze zastępczym, z pierwszą z nich mamy do czynienia wówczas, gdy adresata pisma nie zastano w domu podczas jego chwilowej nieobecności. W tej sytuacji pismo można pozostawić dorosłemu domownikowi. Zwrócić tu należy uwagę na pojęcia...