Wysocki Dariusz, Postępowanie karne - prawo osoby najbliższej do odmowy zeznań w aspekcie czynności sądowych wykonanych w trybie art. 185c § 2 k.p.k. Glosa do wyroku SN z dnia 17 lutego 2016 r., III KK 394/15

Instytucja prawa do odmowy zeznań w postępowaniu karnym nie nasuwała raczej, jako taka, wątpliwości natury teleologicznej, aksjologicznej czy interpretacyjnej. Jeżeli dyskutowano, to o granicach podmiotowych, związanych z wyznaczeniem kręgu osób uprawnionych do odmowy zeznań. Natomiast cezura czasowa, limitująca możliwość skorzystania przez osobę uprawnioną z przysługującego jej prawa, a także implikacje procesowe z tego wynikające od początku stanowiły i – co widać – nadal stanowią jedno z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień.

Jeżeli dzieje najnowsze polskiej procedury karnej wiązać z pierwszą po rozbiorach w pełni rodzimą regulacją karnoprocesową, to na odnotowanie zasługuje, że przysługującego prawa do odmowy zeznań kodeks postępowania karnego z 1928 r. pierwotnie nie ograniczał pod względem czasowym. Na podstawie art. 105: jeżeli osoba uprawniona do odmowy zeznań złożyła zeznanie, a następnie oświadczyła, że chce z prawa odmowy skorzystać, poprzednie jej zeznanie nie mogło służyć...