Stefański Ryszard A., Postępowanie karne - oskarżyciel prywatny - stawiennictwo na rozprawie. Glosa do uchwały SN z dnia 23 września 2008 r., I KZP 19/08

1. Art. 496 § 3 kpk stanowi, że „Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia". Prima vista wydawałoby się, że przepis jest na tyle jasno sformułowany, że nie może budzić wątpliwości. Tymczasem na jego tle powstał problem, czy domniemanie odstąpienia od oskarżenia w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na rozprawie głównej oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika (praesumptio iuris ac de iure) odnosi się do rozpoczęcia rozprawy, czy także do dalszych jej sekwencji, w tym rozprawy przerwanej lub odroczonej.

2. SN przyjął szeroką interpretację pojęcia „na rozprawie głównej", użytego w tym przepisie, uznając, że chodzi o każdą fazę jej prowadzenia, a więc także prowadzoną po przerwie. Jest to pogląd nietrafny, mimo jego zaakceptowania w doktrynie , a argumentacja przytoczona na jego poparcie jest nieprzekonująca.

SN oparł się głównie na wykładni językowej i historycznej,...