Gontarski Waldemar, Parodia jako prawo do wolności wypowiedzi. Glosa do wyroku TS z dnia 3 września 2014 r., C-201/13

Przedmiotem glosy jest prawo do wykorzystania cudzego utworu w parodii, czyli prawo do sparodiowania, a konkretnie o zakres tego uprawnienia. Spór o pojęcie „parodii” rozpoznawany jest w świetle art. 5 ust. 3 lit. k dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (dyrektywa 2001/29). Według tego przepisu: „Państwa Członkowskie mogą przewidzieć wyjątki lub ograniczenia w odniesieniu do praw określonych w art. 2 i 3 w następujących przypadkach: korzystania do celów karykatury, parodii lub pastiszu” (wszystkie podkreślenia moje – W.G.). Dodajmy, iż art. 2 i 3 zatytułowane są odpowiednio: „Prawo do zwielokrotniania utworu” oraz „Prawo do publicznego udostępniania utworów i prawo podawania do publicznej wiadomości innych przedmiotów objętych ochroną”.

Pojęcie „karykatury”, mówiąc najogólniej, ma podwójne znaczenie. Po pierwsze, należy do podstawowego arsenału...