Gorzko Przemysław, Obowiązki formułowania klauzul jednostronnie narzuconych prostym i zrozumiałym językiem oraz określenie głównego przedmiotu umowy w świetle przesłanek kontroli treści nieuczciwych warunków. Glosa do wyroku TS z dnia 23 kwietnia 2015 r., C-96/14

Przyczyną dla wydania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyroku, stanowiącego przedmiot niniejszej glosy, stało się pytanie prejudycjalne, sformułowane przez powszechny sąd francuski w Nîmes. Wątpliwości interpretacyjne związane były z materią normatywną, zawartą w art. L. 132-1 Code de la consommation, stanowiącym w istocie implementację regulacji art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. Urz. WE L 95 z 21.04.1993, s. 29) – zwaną dalej dyrektywą 93/13/EWG.

Nakreślając pokrótce stan faktyczny, występujący w sprawie, należy wskazać, że powód zawarł z instytucją kredytową dwie umowy kredytu, które zostały połączone z przystąpieniem do umowy ubezpieczenia grupowego, przewidującej w pewnych warunkach zobowiązanie do przejęcia przez stronę pozwaną (ubezpieczyciela) spłaty należności kredytowych powoda. Przedmiotowym warunkiem było m.in. wystąpienie całkowitej niezdolności do pracy, polegającej...