Tokarz Andrzej, Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej. Glosa do uchwały SN z dnia 23 października 2008 r., I KZP 19/08

Przedmiotem glosowanej uchwały jest wykładnia zawartego w art. 496 § 3 k.p.k. wyrażenia dotyczącego niestawiennictwa oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwionej przyczyny.

Uchwała została podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne sądu okręgowego, który powziął wątpliwość co do zasadności decyzji sądu I instancji w zakresie umorzenia postępowania prywatnoskargowego wskutek niestawiennictwa uprawnionych w kolejnym terminie, na który wyznaczono rozprawę główną. Wątpliwości te powstały wobec tego, że do niestawiennictwa doszło dopiero w trzecim terminie wyznaczonym na rozpoznanie sprawy, zaś w pierwszym oskarżyciel i jego pełnomocnik byli obecni.

Akceptacja wyrażonego w uchwale stanowiska nie jest możliwa, ponieważ nie wynika ono z wykładni gramatycznej przywołanych przepisów, która jest podstawą każdej interpretacji prawniczej. Dodatkowo pogląd SN przełamuje dotychczasową linię orzeczniczą oraz sprzeciwia się poglądom części doktryny .

Polska...