Zacharzewski Konrad, Naruszenie dóbr osobistych przez instytucję finansową. Glosa do wyroku SN z dnia 15 lutego 2008 r., I CSK 358/07

Wyrok Sądu Najwyższego wzbudza żywe zainteresowanie jako jeden z nielicznych judykatów dotyczących naruszenia dóbr osobistych w związku z obiegiem informacji. Jest też przykładem wypowiedzi dotyczącej skutków naruszenia dóbr osobistych przez instytucję z otoczenia rynku finansowego oraz pierwszym orzeczeniem poświęconym ochronie dóbr osobistych w związku z działalnością Biura Informacji Kredytowej (BIK S.A.). Spektrum problemów prawnych wyłaniających się na tle tego orzeczenia jest szerokie. Doniosłe znaczenie komentowanego wyroku wiąże się głównie z tym, że naruszenie prawa do informacji zasłużyło, w ocenie Sądu Najwyższego, na sankcję przewidzianą w przepisie art. 24 k.c., niezależnie od tego, że uchybienie informacyjne stanowiło jednocześnie przejaw niewykonania zobowiązania przez pozwanego. Przeprosiny dłużnika nie są wprawdzie formą naprawienia szkody ex contractu, powódce nie chodziło jednak w procesie ani o naprawienie szkody, ani o proste "przepraszam", ponieważ domagała się przeprosin i stosunkowo wysokiego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Sprawa jest więc ciekawa.