Ryszka Joanna, Kontrola legalności rozporządzeń nakładających sankcje na osoby prywatne. Glosa do wyroku SPI z dnia 21 września 2005 r., T-306/01

Walka z międzynarodowym terroryzmem nabrała szczególnego znaczenia po zamachach terrorystycznych na Stany Zjednoczone Ameryki Północnej z 11.09.2001 r. i stała się przedmiotem wielu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (dalej jako RB ONZ) w przedmiocie sankcji. Rezolucje te były następnie wykonywane przez Unię Europejską/Wspólnotę Europejską (dalej jako UE/WE), której wszystkie państwa członkowskie należą jednocześnie do ONZ i dlatego są związane sankcjami RB ONZ. Wynika z tego pośrednie zobowiązanie UE/WE do przyjmowania i stosowania rezolucji RB ONZ w dziedzinach należących do kompetencji wspólnotowych. Natomiast nie można mówić o związaniu bezpośrednim, ponieważ UE/WE nie jest ani członkiem ONZ, ani adresatem rezolucji RB ONZ. Procedurę wykonywania sankcji gospodarczych w ramach UE/WE precyzuje art. 301 TWE, ustanawiając dwa etapy działania o charakterze międzyfilarowym. Pierwszy etap zakłada przyjęcie w ramach II filara UE, czyli Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (dalej jako WPZiB) wspólnego stanowiska lub wspólnego działania, drugi natomiast przyjęcie "niezbędnych pilnych środków" w celu ich wykonania na poziomie wspólnotowym, czyli w ramach I filara UE. Sankcje finansowe są natomiast wykonywane na podstawie art. 60 TWE, który w zakresie procedury przyjmowania odpowiednich środków przewidujących sankcje odwołuje się do art. 301 TWE, a więc wspomnianego wyżej dwuetapowego działania o charakterze międzyfilarowym.