Rogoziński Piotr, Jawność zewnętrzna posiedzeń sądowych. Glosa do uchwały SN z dnia 28 marca 2012 r., I KZP 26/11

Teza uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego odnosi się do zagadnienia jawności zewnętrznej posiedzeń sądowych, budzącego w ostatnim okresie ożywione zainteresowanie doktryny i mającego – o czym nie trzeba przekonywać – niebagatelne znaczenie dla praktyki sądowej. Istotnie, w orzecznictwie sądowym zarysowały się wskazane we wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego różnice stanowisk na tle uznawania posiedzeń sądu karnego za jawne zewnętrznie, wynikające z odmiennej wykładni prawa, a nie jedynie w sferze jego stosowania, co w pełni uzasadniało stwierdzenie, że zachodzą przesłanki do podjęcia uchwały w trybie art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym .

Pogląd przyjęty w uchwale koresponduje z nowszym trendem w literaturze, który przewiduje koncepcję w miarę możliwości jak najszerszego stosowania jawności zewnętrznej w odniesieniu do posiedzeń sądu. Wspiera się ono przede wszystkim na przyjmowanej w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego autonomicznej...