Kaliński Maciej, Grunty warszawskie. Glosa do wyroku SN z dnia 15 kwietnia 2016 r., I CSK 190/15

1. Od wielu już lat obserwuję z dużym zainteresowaniem rozwój orzecznictwa Sądu Najwyższego w sprawach dotyczących gruntów warszawskich. Glosowane orzeczenie podważa formułowany nieraz w mediach zarzut, zgodnie z którym sądy nadmiernie sprzyjają roszczącym. Zarazem stanowi ono przykład zastosowania mechanizmu compensatio lucri cum damno (wbrew wyraźnym deklaracjom zawartym w uzasadnieniu), co w sprawach odszkodowawczych dotyczących gruntów warszawskich zdarza się nieczęsto. Względy te uzasadniają bardziej szczegółową analizę w ramach niniejszej glosy.

2. Stan faktyczny w zasadniczej części nie odbiegał od modelu, z jakim mamy na ogół do czynienia w przypadku gruntów warszawskich. Poprzednicy powodów złożyli w terminie wynikającym z art. 7 ust. 1 dekretu z 26.10.1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy wniosek reprywatyzacyjny – o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego). Pierwotnie został on rozpoznany odmownie w obu instancjach w...