Hrynicki Wojciech Mateusz, Granice swobody obywatela do zmiany imienia. Glosa do wyroku NSA z dnia 15 marca 2007 r., II OSK 452/06

W wyroku z 15 marca 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postawił tezę, że nowe imiona nie mogą razić sztucznością i muszą odpowiadać duchowi języka, a nabycie i posługiwanie się własnym imieniem oraz nazwiskiem jest uznawane za publiczne prawo podmiotowe, stanowi wyraz godności i poszanowania praw człowieka, jest jego dobrem osobistym. Wyrokiem z 2007 r. NSA odmówił dopuszczalności zmiany imienia i nazwiska Marka K. na imię „Herold Królestwa” i nazwisko „Teokracji Teokracjusz”, co prawda na gruncie obowiązującej poprzednio ustawy z 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk , tym niemniej argumenty wskazane przez ten sąd zachowują w znakomitej części swą aktualność na gruncie obowiązującej od 13 czerwca 2009 r. ustawy z 17 października 2008 r. o zmianie imienia i nazwiska. Z tego też względu, uznając za słuszne argumenty sądu, warto omówić je, skupiając się na dwóch ważnych i interesujących aspektach, jakimi są: