Bojańczyk Antoni, Granice środka odwoławczego; obowiązki sporządzającego apelację. Glosa do postanowienia SN z dnia 16 listopada 2009 r., IV KK 101/09

Poglądu zaprezentowanego w glosowanym orzeczeniu nie da się zaaprobować . Przyjęta w nim wykładnia prowadzi bowiem do absolutnego zamazania fundamentalnych różnic między odmiennym statusem procesowym oraz obowiązkami (i uprawnieniami) w postępowaniu odwoławczym dwóch podmiotów: oskarżonego działającego w postępowaniu odwoławczym osobiście, bez pomocy obrońcy i – z drugiej strony – fachowego przedstawiciela procesowego, a więc obrońcy, który ma profesjonalne przygotowanie procesowe. Stanowisko najwyższej instancji w efekcie oznacza, że uzasadniona, gwarancyjna regulacja procesowa redukująca do minimum formalizm apelacji wnoszonej osobiście przez oskarżonego (który może poprzestać na wskazaniu w niej zaskarżonego orzeczenia i podaniu, „czego się domaga” – art. 427 § 1 k.p.k.) ma również (!) pełne zastosowanie do obrońcy i jego apelacji.

Zmienia to ład aksjologiczny, który leży u podstaw modelu postępowania apelacyjnego w procesie karnym: założenie o potrzebie stworzenia daleko idących...