Pahl Bogumił, Glosa do wyroku WSA z dnia 25 marca 2010 r., I SA/Gd 856/09

W konstrukcji prawnej podatku od nieruchomości ustawodawca w istotny sposób zróżnicował wysokość stawek podatkowych w zależności od sposobu wykorzystania budynku. Bez wątpienia z racji społecznych najniższymi stawkami opodatkowane są budynki mieszkalne. Najwyższymi zaś – budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – są bowiem w posiadaniu przedsiębiorcy, a więc potencjalnie przynoszą wyższe korzyści ich posiadaczom. Spośród budynków służących działalności gospodarczej w preferencyjny sposób potraktowane są te, które zostały zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym oraz działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych.

Poza ww. kategoriami stawek przewidziana została jeszcze jedna – tzw. stawka dla budynków pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie opłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego. Obejmuje ona wszystkie budynki, do których nie znajdą...