Szczygłowska Ewa, Glosa do wyroku WSA z dnia 1 sierpnia 2008 r., II SA/Kr 66/08

Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , odmiennie niż wcześniejsza ustawa z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, przewiduje konieczność uzyskiwania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (wz i zt) wyłącznie wtedy, gdy na danym terenie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy (będącej, wraz z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, rodzajem decyzji wz i zt), ustawodawca uzależnia jednak od spełnienia kilku przesłanek, ujętych w art. 61 ust. 1 upzp, w tym od stwierdzenia przez organ, że „co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz...