Selera Paweł, Glosa do wyroku TS z dnia 7 maja 1998 r., C-390/96

Wyrok w sprawie C-390/96 dotyczy wykładni pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności (ang. fixed establishment). Spór, który rozstrzygał Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS lub Trybunał) dotyczył nieobowiązującego już dzisiaj art. 9 ust. 1 dyrektywy Rady 77/388/EWG (dalej: VI dyrektywa). Zgodnie z jego treścią: „Za miejsce, w którym usługa jest świadczona, uważa się miejsce, gdzie dostawca założył swoje przedsiębiorstwo lub ma stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczone są usługi, w przypadku braku takiego miejsca lub przedsiębiorstwa, jego miejsce stałego pobytu lub miejsce, w którym zazwyczaj przebywa”. W związku z wejściem w życiu w dniu 1 stycznia 2007 r. dyrektywy 2006/112/WE (dalej: dyrektywa VAT) nie zmieniono istoty tej regulacji, a odpowiednikiem obowiązującego na gruncie art. 9 ust. 1 VI dyrektywy stał się art. 43 dyrektywy VAT.

Należy podkreślić, iż na gruncie ówcześnie obowiązujących regulacji, z uwagi na liczne wyjątki od tejże zasady...