Lampart Marta, Glosa do wyroku TS z dnia 6 lutego 2014 r., C-65/12

Orzeczenie, które zapadło w przedstawionym poniżej stanie faktycznym, dotyczyło właściwej interpretacji pojęcia „uzasadnionej przyczyny” występującego w treści art. 5 ust. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych .

Zgodnie z powyższym przepisem każde państwo członkowskie może postanowić, że właściciel znaku towarowego jest uprawniony do zakazania wszelkim osobom trzecim używania w obrocie handlowym oznaczenia identycznego lub podobnego do znaku towarowego w odniesieniu do towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których zarejestrowano znak towarowy, w przypadku gdy cieszy się on renomą we Wspólnocie i w przypadku gdy używanie tego oznaczenia bez uzasadnionej przyczyny stanowi nieuprawnione wykorzystanie jego odróżniającego charakteru lub renomy lub jest dla nich szkodliwe. Właściciel jest uprawniony do skorzystania z możliwości wystąpienia z tymi zakazami,...