Kobes Paweł, Glosa do wyroku TS z dnia 27 maja 2014 r., C-129/14 PPU

Istotą komentowanego orzeczenia są dwie kwestie. Pierwsza z nich wiąże się ustaleniem stosunku pomiędzy dwoma przepisami odnoszącymi się do zasady ne bis in idem, tj. art. 50 Karty Praw Podstawowych UE z dnia 12 grudnia 2007 r. (zwanej dalej „Kartą”), który ogranicza powtórne ściganie lub powtórną karalność za ten sam czyn zabroniony pod groźbą kary i art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. (zwanej dalej „KWUS”), który także odnosi się do wskazanej wyżej zasady ne bis in idem. Z kolei drugą kwestią jest doprecyzowanie zasady ne bis in idem w jej działaniu międzynarodowym w sytuacji, w której orzeczona kara złożona jest z dwóch części. Glosowane orzeczenie ma zatem bardzo istotne znaczenie z punktu widzenia ochrony podstawowych gwarancji procesowych obywateli państw Unii Europejskiej.

Zoran Spasic, obywatel Serbii, jest ścigany przez Staatsanwaltschaft Regensburg (prokuraturę w Niemczech) za dopuszczenie się w dniu 20 marca 2009 r. oszustwa w...