Ignasiak Marta, Glosa do wyroku TS z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96, [w:] W. Nykiel i A. Zalasiński (red.), Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach podatkowych. Komentarz, WK 2014

„1) Artykuł 13B(a) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388 z 17 maja 1977 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku [art. 135(1)(a) Dyrektywy 2006/112 – przyp. aut.] należy interpretować w ten sposób, że podatnik, inny niż ubezpieczyciel, który jako ubezpieczający w ramach ubezpieczenia grupowego zapewnia swoim klientom – ubezpieczonym – ochronę ubezpieczeniową od zakładu ubezpieczeń przyjmującego na siebie ryzyko ubezpieczeniowe, dokonuje transakcji ubezpieczeniowych w rozumieniu tego przepisu. Zawarty w tym przepisie zwrot „ubezpieczenie” rozszerza się na kategorie świadczenia pomocy wskazane w Załącznikudo Pierwszej Dyrektywy Rady 73/239/EWG z 24 lipca 1973 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na...