Taborowski Maciej, Glosa do wyroku TS z dnia 24 września 2002 r., C-255/00

Istotą sprawy Grundig Italiana było pytanie, na ile przepisy państw członkowskich ustanawiające tzw. terminy krajowe mogą zostać podtrzymane, jeżeli ograniczają albo wykluczają ochronę uprawnień jednostek wywiedzionych z prawa UE. W tym kontekście w sprawie Grundig Italiana Trybunał oceniał przede wszystkim zasadę skuteczności, ograniczającą autonomię proceduralną państw członkowskich. Pod kątem tej zasady analizowane były przepisy włoskie, na podstawie których znacznie skrócone zostały terminy umożliwiające jednostkom złożenie wniosku o zwrot opłat pobranych w sposób sprzeczny z prawem UE.

Spółka prawa włoskiego Grundig Italiana SpA (dalej jako Grundig Italiana) zażądała od Ministero delle Finanze (włoskiego ministerstwa finansów) zwrotu opłat zapłaconych z tytułu podatku od konsumpcji od produktów audiowizualnych i fotooptycznych, wprowadzonego przez ustawę krajową. Podatek od konsumpcji został uznany w innym, wcześniejszym wyroku Trybunału za sprzeczny z art. 110TFUE. Po tym wyroku...