Taborowski Maciej, Glosa do wyroku TS z dnia 14 grudnia 1995, C-430/93 i C-431/93

Istotą sprawy van Schijndel było pytanie, czy prawo unijne wymaga od krajowego sądu kasacyjnego wyjścia poza bierną rolę przypisaną temu sądowi zgodnie z przepisami procedury krajowej. Innymi słowy, sąd krajowy zastanawiał się, czy powinien zastosować w zawisłej przed nim sprawie prawo unijne, jeżeli prawo krajowe stoi temu na przeszkodzie. Strony postępowania powołały bowiem zarzuty związane z prawem unijnym dopiero w postępowaniu kasacyjnym, chociaż miały taką możliwość również w postępowaniu w pierwszych dwóch instancjach. W tym kontekście TS rozważał, w jaki sposób znajdą zastosowanie ograniczające autonomię proceduralną państw członkowskich zasady równoważności i skuteczności.

Pan van Schijndel i pan van Veen, pracujący jako fizjoterapeuci w Holandii, toczyli (początkowo niezależnie od siebie) spór ze Stichtig Pensioenfonds voor Fysiotherapeuten (Funduszem Emerytalnym dla Fizjoterapeutów, zwanym dalej „Funduszem”). Na mocy art. 2 ust. 1 Wet Betreffende Verplichte Deelneming in een...