Pawlonka Piotr, Glosa do wyroku SN z dnia 9 lutego 2011 r., II KK 228/10

Postanowienie o przedstawieniu zarzutów (art. 313 § 2 k.p.k.) winno zawierać dokładne określenie czynu, który zarzucany jest podejrzanemu. Ma ono istotne znaczenie procesowe, skoro przedmiotem aktu oskarżenia może być wyłącznie czyn zarzucony podejrzanemu w powołanym postanowieniu. Taki stan rzeczy implikuje konieczność zharmonizowania zarzutu aktu oskarżenia z zarzutem z postanowienia o przedstawieniu zarzutów.

Glosowane orzeczenie Sądu Najwyższego wprost odnosi się do powyższego zagadnienia i jednocześnie wskazuje na proceduralne aspekty braku spójności pomiędzy zarzutem z aktu oskarżenia oraz postanowienia o przedstawieniu zarzutów. Warto zatem uczynić je przedmiotem komentarza w niniejszej glosie.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Najwyższy rozpoznawał kasację Prokuratora Generalnego od wyroku Sąd Rejonowego, którym oskarżony w trybie art. 335 § 1k.p.k. został uznany za winnego popełnienia przestępstwa prowadzenia w stanie nietrzeźwości samochodu osobowego na terenie Ł. pomimo orzeczonego...