Stecki Leopold, Glosa do wyroku SN z dnia 9 listopada 1990 r., WR 203/90

Glosę tę musimy rozpocząć od wstępnego stwierdzenia, że w tezie komentowanego wyroku wyeksponowane zostało zagadnienie prawne, które w gruncie rzeczy w ogóle nie występuje w tej sprawie. Teza ta w istocie rozmija się więc z rzeczywistym stanem sprawy. Przyczyną tego mankamentu stało się to, iż Sąd Najwyższy zajął się w wyroku kwestią, czy narzeczona oskarżonego jest względem niego osobą najbliższą w rozumieniu przepisu art. 120 § 5 kk. Tymczasem w rzeczywistości narzeczona oskarżonego nie skorzystała na rozprawie samodzielnie z przywileju odmowy złożenia zeznania unormowanego w przepisie art. 165 kpk, a przyznanego osobom najbliższym w stosunku do oskarżonego. Z treści omawianego wyroku wynika wszak wyraźnie, że to dopiero sąd pierwszej instancji, działając na skutek wniosku złożonego przez narzeczoną oskarżonego, zwolnił ją na podstawie art. 167 kpk od obowiązku złożenia zeznania. Sąd bowiem uznał ją za osobę pozostającą z oskarżonym w szczególnie bliskim stosunku osobistym. Jeśliby...