Wysocki Dariusz, Glosa do wyroku SN z dnia 7 listopada 2005 r., V KK 59/05

Sprzeciw (od wyroku zaocznego, nakazowego) jest rodzajem zwykłego środka zaskarżenia , podobnie jak środek odwoławczy (zażalenie, apelacja) . Ma on jednak inne niż środki odwoławcze miejsce w procesie, znaczenie i charakter. Najważniejszymi cechami odróżniającymi sprzeciw od środków odwoławczych pozostają: jego ograniczony zakres, incydentalność, brak dewolutywności, jednopostaciowa skuteczność (kasacyjność). Cechą wspólną jest natomiast skargowość . Przyjęta de lege lata konstrukcja procesowa sprzeciwu od wyroku zaocznego wiąże z nim jednak również pewne konotacje odwoławcze.

Sprzeciw od wyroku zaocznego, inaczej niż sprzeciw od wyroku nakazowego nie wywołuje skutku bezpośredniego. Zawiera w sobie pewne elementy odwołania. Uwzględnienie albo nieuwzględnienie sprzeciwu (art. 482 § 2 kpk) zależy od ustalenia, czy nieobecność oskarżonego na rozprawie była usprawiedliwiona. Brak przedstawienia usprawiedliwienia niestawiennictwa nie pozwala tego środka przyjąć (arg. z art. 482 § 1 zd....